In 2013 speelde de Amerikaanse rockband Allah-Las op het festival Into the Great Wide Open. Het was druk op het hoofdveld waar ze hun set afwerkten, maar niet zo druk dat ik niet toevallig Eelko Anceaux tegen het lijf liep. Eelko was de tourmanager van de Allah-Las, maar dat ontdekte ik pas die dag. Ik kende hem vooral van zijn vele werkzaamheden, jaren eerder, voor De Waakzaamheid (Koog aan de Zaan) en Drieluik (Zaandam). Eelko was moe. Het bandoptreden op Vlieland was naar ik me herinner het laatste in een lange tournee, en zowel de groep als de tourmanager kon wel wat rust gebruiken. Het optreden viel me wat tegen, alle oprechte enthousiasme van Eelko ten spijt. Ik vond de muziek te vlak en te eentonig om lang te boeien.
Eigenlijk was ik Allah-Las alweer vergeten. Tot gisteravond, toen het er even op leek dat er een poging tot een aanslag was gepland in of rond de Rotterdamse zaal waar ze zouden optreden. Of Eelko ook dit keer een rol speelde bij hun optreden; geen idee. Hopelijk zijn de bandleden en hun entourage niet te veel geschrokken van alle tumult. De groep is nu in Nederland bekender dan ooit, maar helaas we om de verkeerde reden. Enfin, om ze toch nog even te laten horen heb ik hier een nummertje van ze klaargezet.
