Breakfast coffee

Drie weken geleden hadden we voor het eerst contact over haar grootouders en oom. Vanuit Australië mailde ze naar Nederland te komen om de grafsteen van haar oom te bekijken en onderzoek te doen naar haar overige joodse familieleden die in Zaandam leefden, tot het moment dat de nazi’s hen wegjaagden. En of er informatie voorhanden was waarmee ze haar speurtocht tot een goed einde kon brengen.

Gisteren arriveerde ze op Schiphol. Na haar koffer in het Easyhotel te hebben achtergelaten, kwam ze meteen langs. Uit Kiev, haar vorige stop, had ze een fles sterke drank en een doos chocola voor me meegenomen. “Ik moet nu al bijna huilen”, was het eerste dat ze zei. Niet eerder was ze zo dicht bij de verhalen over en tastbare herinneringen aan haar voorouders geweest. We proostten (‘L’Chaim’) en ik besloot een rondje met haar te maken langs een paar Zaandamse plekken die van betekenis waren geweest voor haar familieleden.

Ze wilde ook meteen naar de joodse begraafplaats, waar haar opa lag. Ik begeleidde haar tot de Westzanerdijk en vertelde dat ze nog zo’n tien minuten moest lopen om op de gewenste plek te komen. Daarna, na een stevige omhelzing van haar kant, stapte ik op de fiets en peddelde naar huis. Ik was net binnen toen er een hoosbui losbarstte. Ik dacht aan de tengere vrouw die ik zo-even alleen had gelaten, met haar dunne jasje en zonder paraplu. 

Een paar uur later stuurde ze een mailtje. Ze had in eerste instantie de begraafplaats over het hoofd gezien, was zeiknat geregend, veel te ver doorgelopen en doodmoe geworden. Ze voegde een foto toe. In de verte meende ik Nauerna te zien. Gelukkig had een plaatselijke bewoner haar zien zwerven en haar per auto teruggebracht naar de begraafplaats. Blijkbaar was mijn routebeschrijving niet adequaat genoeg geweest.

Voor vandaag had ze nieuwe plannen. Ze wilde de vroegere woning van haar oom bezoeken, in de Russische buurt. Ik beschreef hoe ze het huis kon vinden. “Next to a real Dutch coffeeshop”, voegde ik er aan toe. “I’ll go there first thing tomorrow morning for a breakfast coffee!”, mailde ze gisteravond laat terug. Waarschijnlijk had ik iets duidelijker moeten zijn over de verkoopwaar van Moonlight.

Mocht u vanochtend een ietwat wazig uit haar ogen kijkende Engelstalige dame door de Czarinastraat zien zwalken, breng haar dan svp even terug naar het Easyhotel in de Saentower.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *