De rector van het Don Bosco College in Volendam kreeg tientallen hatemails, omdat hij hoofddoeken op zijn school verbiedt. Een Statenlid dat een hoofddoek omdeed, werd juist bedreigd vanwege die haarbedekking. Enkele Noord-Hollandse (oud-)Gedeputeerden werden keer op keer met de dood bedreigd, omdat ze de jacht op ganzen wilden toestaan. En Geert Wilders kan inmiddels een stevig plakboek vullen met alle bedreigingen die hem in de loop der jaren bereikten.
Bovenstaande opsomming is de oogst van twee dagen kranten lezen. De vele haatdragende websites die het publieke domein vervuilen heb ik maar even buiten beschouwing gelaten. Ik las onlangs het verslag van een journalist die drie -uiteraard anonieme- haatboodschappers wist te achterhalen die hem het leven zuur maakten. Hij deed geen aangifte tegen het trio, maar belde hen op met de oprechte vraag wat ze in gedachten hadden toen ze hun mails postten. Het resultaat: de afzenders schaamden zich dood. Om de een of andere reden realiseerden ze zich niet dat ze een mens van vlees en bloed, met al zijn gevoelens, kwetsten. Zo hadden ze het niet bedoeld.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik ben bedreigd. Het afgelopen jaar slechts een enkele posting, op een internetforum. Da’s alles. Dat ging er in de vorige eeuw toch anders aan toe. Prachtige brieven vol taal- en stijlfouten belandden er soms in de bus. Zo goed als altijd anoniem. Soms opgesierd met hakenkruizen en andere vrolijke nazisymbolen. Een enkele keer was er ook een telefoontje. Zoals van die man de me waarschuwde de eerstkomende veertien dagen niet naar buiten te gaan, wilde ik geen gebroken ledematen oplopen.
Kwetsen, schelden en dreigen is van alle tijden. Het verschil is dat de lontjes tegenwoordig vaak wel erg kort zijn en de digitale mogelijkheden zoveel groter. Jammer toch, dat gebrek aan beschaving.
