Op 7 november 1992, vandaag op de kop af achttien jaar geleden, begon Piet Grijs zijn wekelijkse column in Vrij Nederland als volgt:
“Is uw vrouw weggelopen? Pest uw baas u? Wordt u kaal? Gaat u failliet? Bent u ongelukkig, gefrustreerd, onpopulair en hebt u het gevoel dat alles u tegenloopt? Dan heb ik een goed geneesmiddel voor u. Ga de straat op en sla een gekleurde voorbijganger neer. U zult worden toegejuicht.
Nee, dat is een verkeerd advies. Ten eerste loop je het gevaar dat zo’n buitenlander zich verdedigt. Ten tweede loop je het gevaar dat die gekleurde voorbijganger over deugdelijke Nederlandse papieren beschikt. Ten derde is het in Nederland nog niet gewoon om rassenhaat op die manier tot uitdrukking te brengen. Mijn advies is tien jaar te vroeg.”
Tien jaar na dit stukje waren de Twin Towers veranderd in stofwolken, schold Theo van Gogh er op los en was Pim Fortuyn achtereenvolgens een belangrijk populistisch politicus en dood. Sindsdien is het steeds normaler geworden om buitenlanders aan te vallen, verbaal of anderszins. Vooral wanneer ze moslim zijn.
Piet Grijs had een vooruitziende blik.
Piet Grijs aka Hugo Brandt Corstius