Ooit las ik een bericht over een vergelijkend onderzoek naar de karaktereigenschappen van politici en criminelen. De eindconclusie: deze twee menstypen verschillen op slechts één punt van elkaar. Dat ene punt is in het voordeel van de crimineel.
Toen ik in de gemeenteraad van Zaanstad belandde, nam ik me voor een sleutelroman te schrijven. Na een jaartje raadswerk liet ik dat idee varen. Niemand zou geloof hebben gehecht aan het verhaal. Het was too much, het was over de top. De hoeveelheid drama’s in de familiesfeer, bezoeken aan parenclubs, buitenechtelijke relaties en financiële problemen was overweldigend. Soms was het hilarisch, soms diep droevig, en altijd heel erg menselijk.
De PVV zoekt momenteel een nieuwe kandidaat voor het Europees Parlement. De eerste gegadigde is iemand die een paar maanden geleden met zijn dronken kop een auto-ongeluk veroorzaakte, en daarom eerder datzelfde parlement voortijdig moest verlaten. Het alternatief is een man die fraudeerde, iemand met een spike in het gezicht sloeg en zijn vriendin bedreigde, en daarom voortijdig de Tweede Kamer moest verlaten.
Het kan dus altijd nog erger. En het gaat de sleutelroman ver voorbij.
Louis Bontes (PVV) en James Sharpe (PVV).
Gezocht: balkjes voor ogen