Op 26 oktober 2010 schreef ik een blog waarin ik een aantal overeenkomsten noemde tussen Geert Wilders’ PVV en Anton Musserts NSB. Sindsdien zijn de parallellen tussen beide partijen alleen maar zichtbaarder geworden. Voor alle duidelijkheid: ik heb het over de NSB tot pak ‘m beet 1937, toen het antisemitisme daar nog niet overheersend was.
Afgelopen weekend was er -terecht- veel tumult over een Limburgs PVV-Statenlid dat vreselijk uit de bocht schoot op de digitale snelweg. Over het onder de pet houden van dit incident door de provinciale partijleiding. En over het verzwijgen door Geert Wilders van ditzelfde incident (of is het een symptoom?). Het goede nieuws was dat de PVV volgens de twee laatste politieke peilingen kelderde in zetelaantal. In deze virtuele wereld is de PVV inmiddels bijna eenderde kwijt van het stemmenaantal dat ze een paar maanden geleden nog zou krijgen. In 1935 kreeg de NSB landelijk 8% van de stemmen. Het werd haar electorale hoogtepunt. In de jaren daarna zakte de club van Mussert in elkaar, tot er -tijdelijk- redding kwam, in de vorm van de Duitse inval in Nederland. Laten we hopen dat er nog een stuk of wat PVV-vertegenwoordigers aan het twitteren of mailen gaan à la Cor Bosman. Dan leggen ze het ware gezicht van de PVV bloot en zal de neergang verder bespoedigd worden.
Overigens, voor de liefhebbers: morgenavond is er in het Wormerveerse La Brèche een discussieavond met de omstreden historicus Chris van der Heijden (Grijs verleden, Dat nooit meer). Interessant vanwege diens durf om tegen de gevestigde oorlogswetenschappers in te gaan, interessant ook omdat hij de PVV verdedigt. Hij noemde het zaterdag in het Noordhollands Dagblad onzin om Geert Wilders een fascist te noemen. Mijns inziens is het zo langzamerhand onzin om Wilders géén fascist te noemen. En hij is mijns inziens bovendien een racist. Ik hoop die stelling onder meer te hebben onderbouwd in mijn stukje van 26 oktober 2010 en ben erg benieuwd naar de onderbouwing van Van der Heijdens stelling.
