Zaans Medisch Centrum (2)

Schreef ik een paar weken geleden nog over het dodenlijstje waarop het Zaans Medisch Centrum hoog figureert, dit keer is het Monique van der Vorst die ons lokale ziekenhuis aan de schandpaal nagelt. Voor wie zich bij haar naam even geen gezicht voor de geest kan halen: Monique is de gehandicapte topsporter die als door een wonder weer kan lopen. Een Paralympics-kampioene handbike met een partiële dwarslaesie die als gevolg van een ongeluk het gevoel in haar benen teugkreeg. Een happy accident, om met Bob Ross te spreken. Inmiddels fietst ze in de Rabo-wielerploeg, wat een prestatie van wereldformaat mag heten.

Na haar laatste ongeval, in maart 2010, belandde ze in het Zaans Medisch Centrum.  Ze heeft er bepaald geen goede herinneringen aan, vertelde ze de Volkskrant. Een paar citaten: “Vroeg ik om water, kreeg ik het niet. Je hebt net water gehad, zei de verpleegster dan. (…) Als je maar met één hand kunt bewegen, is het niet verwonderlijk dat de tomatensoep overal zit. Dat werd uitgelegd als gooien met eten. Test mijn handen dan! Ik kon geen lepel vasthouden! (…) Tegen mijn moeder zeiden ze dat ik een anorexiapatiënt was. Uit protest stopten ze een kiwi in mijn mond -die at ik natuurlijk meteen op. De verpleegster werd boos toen ik in bed had geplast. Maar ik kon er niets aan doen. Je voelt je zo vernederd -een vrouw van 25 die in bed plast. En dan word je nog uitgekafferd ook. Van april tot juli lag ik in dat Zaandamse ziekenhuis. Het was een hel. Je bent een nummer. (…) Het probleem was dat in Zaandam een compleet verkeerde diagnose was gesteld. (…) Ik snap nog steeds niet dat ze een hoopje mens van 45 kilo niet meteen aan een infuus hebben gelegd.”

In april van dit jaar verschijnt Moniques biografie. Het Zaans Medisch Centrum krijgt er een prominente rol in. Misschien kan het ziekenhuis zich al gaan voorbereiden op wat damage control.

 Monique van der Vorst  

0 gedachten over “Zaans Medisch Centrum (2)”

  1. Het verhaal van de jongedame zal ik niet betwisten, want kennelijk is dit haar ervaring. Over ervaringen gesproken, Ik kan tegenovergestelde belevenissen vertellen over het Zaans Medisch Centrum. Mijn zoons waren astmapatiënten en werden fantastisch geholpen op de kinderafdeling en daar ben ik iedereen zeer dankbaar voor. Mijn buurman werd ook al fantastisch geholpen op de oncologieafdeling. De man is helaas overleden door zijn ziekte, misschien is hij wel één van de doden die meegeteld is op de ‘killinglijst’. En tot slot ben ik zelf nierpatiënt. In december heb ik nog twee dagen in het ziekenhuis gelegen. Ook hier weer kundig en plezierige hulp gekregen van artsen, verpleegkundigen en vrijwilligers. Wat mij betreft verdient het ziekenhuis een grote pluim. Sterker het Zaans Medisch Centrum heeft een ‘complimentenbus’ nodig, waarin ook positieve verhalen passen.

      1. Natuurlijk Erik! Negatieve reclame gaat meestal sneller dan positieve reclame. De sombere verhalen over het ziekenhuis zijn vaak praatjes die je op verjaardagsvisites hoort van mensen die niks anders te doen hebben dan zeuren. Zaans Medisch Centrum ga ervoor!

    1. Mijn laatste opmerkingen:
      Op de website van het Zaans Medisch Centrum staat een link waar je vragen, klachten en ideeën kwijt kunt. Het begrip ‘complimenten’ staat er niet bij, daar is de leiding van het ziekenhuis misschien te bescheiden voor. Neemt niet weg dat complimenten welkom zijn. Ik zal het zeker doen. En de zeurpieten kunnen hun gram halen.
      http://www.zaansmedischcentrum.nl/patientenbezoekers/vragenenklachten/klachtenformulier/Paginas/default.aspx
      En een positief imagoverhaal is in het Dagblad Zaanstreek (NHD) ook wel eens aardig!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *