Het gebeurt nog wel eens dat Zaanstad wil pronken met haar historisch erfgoed en een foto afdrukt van de Zaanwand bij Wormerveer. Bíj. Niet ín. De Zaanwand is namelijk van Wormerland, niet van Zaanstad. Maar de Zaanstedelijke begeerte is wel te begrijpen. Het is een plaatje van grote schoonheid, daar vlak naast die oude brug tussen Wormerveer en Wormer.
Ze zijn er gelukkig zuinig op, de bestuurders en eigenaars aan de overkant van de Zaan. Jammer is alleen dat in de loop van de vorige eeuw in de Zaanbocht de nodige schoonheid is verdwenen. Er zijn gaten gevallen en op één plek verrees zelfs een lelijk geverfde plaatstalen loods, drukkend tegen zo’n industrieel monument.
Afgelopen week vernam ik dat dit stukje Wormerland een facelift krijgt. Die loods verdwijnt uit het zicht en een in de arm genomen gerenommeerde architect gaat historiserende nieuwbouw aan de Zaanoever zetten. Opdat het weer de sfeer krijgt van -pak ‘m beet- een eeuw terug.
Ik kan bijna niet wachten.
Wel jammer, de kwaliteit van het eten in het verbouwde en onlangs heropende pakhuis Batavia (het eerste antieke gebouw naast voornoemde brug). Lauwe soep, begeleidend brood vergeten, eindeloze wachttijden, een koude luchtstroom in je nek, vis met een zwart randje, fantasieloze salade. Ik beperk me er voortaan tot een glas wijn (dat was wel goed) of een colaatje.
De Zaanwand honderd jaar geleden
Zaanbocht oude stijl